Door de ogen van onze stamvader...

 

Het prilste begin (1976-1983)

Jo Vansteenkiste, geboren op 3 februari 1976, vond zijn wiegje in het lieflijke Westhoekdorpje Geluwe (op zijn Engels uitgesproken als "Gay-luwe"). In dit jaar won ABBA het Eurovisiesongfestival waardoor hij tijdens de eerste levensmaanden opgroeide op de tonen van Waterloo, Dancing Queen, Mamma Mia en Take a chance on me (en dan is men verbaasd dat iemand homo wordt)! Vake en moeke vermoedden niets want Jo speelde het liefst met Lego.

Alhoewel... Eens hij 7 jaar was, speelde hij naast cowboy en indiaan ook wel graag met het buurmeisje en haar "My Little Pony's". Bij een goed rapport vroeg en kreeg hij van zijn ouders (die eerst wel protesteerden, maar Jo volhardde en kreeg zijn zin) ook zo'n speelgoedpaardje.

 

Holebi! What’s in a name? (1994-1995) 

Enfin, we spoelen de verdere zelfontdekkings-epos even door en zien de inmiddels net 18-jarige Jo terug in maart 1994.

Beeld je in: een wereld zonder internet, holebi's mochten nog niet huwen of adopteren. Ongehuwd samenwonen werd nog scheef bekeken en er was dan ook niets wettelijk geregeld. Er was nog geen antidiscriminatiewet, dus holebi's ontslaan omwille van hun geaardheid was geen enkel probleem. Wel Jong Niet Hetero en de Holebifoon moesten ook nog uit de bloemkolen gehaald worden. Het woord "holebi" was nog niet eens uitgevonden. 
In de jongerengids van het Jongeren Advies Centrum vond Jo het adres van de "Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit" (nu çavaria). Na een maand durft hij eindelijk bellen en hij krijgt te horen dat er net een groep voor jongvolwassen homo's en lesbiennes is opgericht in Kortrijk: "OK!". Met het hart in de keel gaat hij naar zijn allereerste holebi-activiteit, waar hij de jongste is (er was geen leeftijdsgrens, de rest was tussen 21 en 40 jaar).

 

Het coördinatorsbloed kriebelt (1995)

Op 11 juli 1994 gaat OK! naar de eerste trefdag van de Vlaamse homojongerengroepen in Blankenberge (toen 5 groepen). Daaruit ontstaat het "Hojo-overleg", de voorloper van Wel Jong Niet Hetero. 
Eind december 1994 gaat de eerste "Benjamin-activiteit" (min19-activiteit) van het "Hojo-overleg" door. Daar leert Jo Frederic uit Tielt kennen, die luidop droomt van een jongerengroep zoals die al bestaat in Gent, Antwerpen, Brussel en Leuven (met leeftijdsgrens van 25 of 26 jaar). 
Na wat heen en weer geschrijf (zo ging dat in het pre-emailtijdperk) besluiten ze om begin 1995 samen de eerste West-Vlaamse homo-, lesbische en bi-jongerengroep (t.e.m. 25 jaar) op te richten in Roeselare: "Flikkerlicht" (West-Vlaams voor een "richtingsaanwijzer"). Onder impuls van de meisjes werd de groep algauw omgedoopt tot "Pinklicht". Jo werd verkozen tot voorzitter, een term die hij wat oubollig vond, dus herdoopte hij zichzelf tot coördinator.
 

6 april 1996: Een nieuwe Kortrijkse vereniging wordt geboren! 

Pinklicht draaide goed, iets wat de andere WJNH-groepen verbaasde omdat Roeselare niet bepaald een universiteitsstad is. Op de Roze Zaterdag van 6 april 1996 vroegen een paar jongeren uit Wevelgem, Menen en Wervik waarom er geen holebi-jongerengroep in het zuiden van West-Vlaanderen was. Er werd besloten om te proberen het experiment van Roeselare te herhalen in Menen (omdat het tussen Kortrijk en Ieper lag en de geïnteresseerden uit die regio kwamen).

De groep kreeg de naam "GrensGeval": het was een probeersel, dus was het niet zeker of ermee zou worden doorgegaan. Toen was het de mode dat holebi-jongerengroepen een ironische geuzennaam kozen zoals "Verkeerd Geparkeerd". Gebaseerd op de grensstad Menen werd het eerste logo dan ook een doorbroken grens.

Even leek het er op dat het maar een grensgevalletje zou blijven, want de activiteiten trokken niet veel volk, in tegenstelling tot de regelmatige onthaalbrieven die GrensGeval ontving. Er werd dan ook even overwogen te stoppen.

 

Groei en bloei in West-Vlaanderen (1997-1999)

In 1997 ging OK! op in de Kortrijkse volwassenengroep Liever Gelijk en ontstond er in Ieper Onder Andere(n). Met een nieuwe collega-jongerengroep op 15 km en het gat in de holebi-jongerenmarkt dat plots vrijkwam in Kortrijk was de beslissing om GrensGeval naar Kortrijk te verhuizen, snel genomen.  Enkele medewerk(st)ers van Verkeerd Geparkeerd, die in Gent op kot zaten maar in het weekend in de regio Kortrijk woonden, vervoegden de kern. GrensGeval ging samen werken met het Jongeren Advies Centrum van Kortrijk en zette haar eerste voorzichtige stapjes op het internet (grensgeval@hotmail.com, een website kwam veel later). Het krantje "The Borderline Gazet" werd " 't Gayzetje".  
GrensGeval bloeide en groeide, en het deelnemersaantal nam elke activiteit toe, tot het record van 33. Hoog tijd dus voor een eerste fuif, die met 120 bezoekers zeker niet slecht scoorde (latere fuiven in de periode 1998 - 2000 haalden tussen 180 en 240 bezoekers). GrensGeval werkte nauw samen met Onder Andere(n) en Boomerang (de jongerengroep uit Brugge). De jongerengroepen kwamen regelmatig samen, later kwamen daar ook de andere West-Vlaamse holebiverenigingen bij. Het "West-Vlaams Holebi-Overleg" was geboren (nu "Holebi Overleg West-Vlaanderen").

Vanuit Pinklicht werd door Jo de traditie om op de laatste kern van het kalenderjaar coördinatorsverkiezingen te houden, geïmporteerd. Hij werd telkens herkozen (omdat er niemand anders zo gek was om die job over te nemen). Hij kreeg wel regelmatig het gezelschap van een co-coördinatrice. In 1998 hield Pinklicht op te bestaan, een aantal leden en medewerkers kwamen over naar GrensGeval.   

 

Een nieuw millennium, een nieuwe naam! 
Halfweg 1999 besloot Jo dat 5 jaar opeenvolgend coördinatorschap van een holebi-jongerengroep welletjes was. Tot ieders verbazing stelde hij zich op de verkiezing van december 1999 geen kandidaat meer. Jurgen volgde hem op, Jo bleef wel nog een jaar in de kern om de continuïteit te verzekeren. Er kwamen ook nieuwe kernleden bij en met die vernieuwing werd ook de naam in vraag gesteld. Die werd als te negatief ervaren, en de groep zat ook niet meer vlak aan de grens. Na wat brainstormen werd "Dubbelpunt" gekozen. Een ":" is het begin van de opsomming "homo's, lesbiennes, bi's en heterosympathisanten", én een ":" bestaat uit 2 punten, is dus een koppel van 2 gelijken (zoals homo- en lesbische koppels). Bovendien is "2" in het Grieks "bi". Het was toch even wennen voor de "oude garde".

In 2001 was het mooi geweest en stopte Jo definitief met GrensGeval / Dubbelpunt. Enfin, dat dacht hij toch... Jo werd medewerker bij OA voor 2 jaar.

 
Toekomst van Dubbelpunt in het gedrang (2002-2003)

Na een paar interne conflicten binnen Dubbelpunt eind 2002, begin 2003 kwam het tot een splitsing.

"Fortuna" (geleid door een ex-medewerker die uit de kern was gezet wegens het herhaaldelijk niet naleven van de afspraken en het beschadigen van het imago van Dubbelpunt) ging de rechtstreekse confrontatie aan met Dubbelpunt.

Dit had natuurlijk negatieve gevolgen: een dalend deelnemersaantal en demotivatie bij de medewerkers. Eind 2003 werd een crisisvergadering bijeengeroepen waarop ook de oud-coördinatoren werden uitgenodigd.  De helft van de medewerkers (waaronder de coördinatoren) zag het niet meer zitten en wou stoppen. De toekomst van Dubbelpunt stond op het spel!  Return of the "Dubbelpunt" (2004) "Over mijn lijk dat Dubbelpunt kapot gaat!" dacht Jo en hij vroeg de rest van de medewerkers of ze het, met hemzelf als crisiscoördinator, zagen zitten om verder te gaan. Enkele veranderingen werden doorgevoerd, de promotie werd sterk opgedreven (nieuwe folders, affiches, flyers, promorondes in alle Kortrijkse hogescholen, ...) en er werd intensief naar nieuwe medewerk(st)ers gezocht. Het origineel bleek toch beter te zijn dan de kopie en tegen eind 2004 was er van Fortuna geen sprake meer.

 

Een nieuwe evolutie (2005-…)

In 2007 stond Dubbelpunt er weer helemaal, het crisiscoördinatorschap kwam tot een einde. Met een nieuwe garde medewerkers kwamen ook nieuwe evoluties: een nieuwe uitgebreide website, een studentenwerking in de week, een mailinglist die de  nieuwsbrief verving, regelmatige bevraging van de leden, DP-gsm, onthaalchat, Cleoparty, ... .

Jo zag dat het goed was en trad meer en meer naar de achtergrond (ook al omdat hij te oud was geworden om nog naar de activiteiten te gaan). Ruimschoots de door zichzelf ingestelde leeftijdsgrens overschreden, vond hij het hoog tijd om zijn geesteskind los te laten in 2009, voorgoed dit keer.

Natuurlijk zou er geen sprake geweest zijn van Dubbelpunt zonder al die andere, talrijke vrijwilligers die zich in het verleden, heden en hopelijk ook in de toekomst belangeloos voor Dubbelpunt hebben ingezet: Vincent, Ulrieke, Dries, Tom, Bruno, Bianca, Fredje, Ruth, Elke, Frederic, Griet, Jurgen, Melissa, Lode, Sem, Gwen, Bart, Lorenzo, Geert, Alain, Kathy, Hillary, Xavier, Matthieu, Jan, Sigried, Mathias, Koen, Marijn, Thomas, Michiel, Nele, Wouter, Nas, Mayuri, Annelies, enz...

 

Het ga jullie goed, liefste Dubbelpuntjes!

Jo Vansteenkiste